دست‌آورد طالبان از اختطاف تا رهایی زنان
طالبان قبل از این‌که با دست‌گیری دختران معترض، سنگ بدنامی را دو دسته به سینه‌شان بکوبند، باید فکر می‌کردند که زنان افغانستان دیگر تغییر کرده است، زنان بیست سال قبل نیست که پیش ظلم و ستم‌گران سر خم کنند.
شام روز گذشته سه تن از دختران معترض از بند طالبان رها شدند. پروانه ابراهیم‌خیل، مرسل عیار و زهرا محمدی؛ سه معترضی است که بعد از سقوط نظام با روی کار آمدن طالبان و محرومیت زنان و دختران از حق تحصیل و کار، دادخواهی کردند. این دختران در جمع دیگر دختران و زنان افغانستان برای عدالت‌خواهی، حق خود و دیگر زنان افغانستان علیه حکومت طالبان به خیابان‌ها برآمدند و نه به تبعیض و بی‌عدالتی شعار سر دادند.
بعد از چند بار دادخواهی خیابانی، طالبان تعدادی از این دختران را بازداشت و به جای نامعلوم انتقال داده بودند، طالبان دست‌گیری این دختران را از سوی نیروهای‌شان رد کرده بود و ادعا داشتند که این‌ها برای کیس‌سازی شایعه‌پراکنی می‌کنند. اما خانواده دختران بازداشت شده گفته است که دختران‌شان توسط طالبان بازداشت شدند، طالبان شب هنگام به خانه هجوم آوردند و دختران را به زور با خودشان بردند.
در چند روز گذشته نیز خبرها حاکی از این بود که طالبان در نشست قطر با کشورهای منطقه، از جامعه جهانی در بدل رهایی دختران دربند باج خواسته بودند. پس به سوالی که طالبان باید پاسخ بدهد این است، با رهایی این دختران کدام خواسته طالبان برآورده شده است؟
طالبان قبل از این‌که با دست‌گیری دختران معترض، سنگ بدنامی را دو دسته به سینه‌شان بکوبند، باید فکر می‌کردند که زنان افغانستان دیگر تغییر کرده است، زنان بیست سال قبل نیست که پیش ظلم و ستم‌گران سر خم کنند. این زنان سال‌های سال با پشت سر گذاشتن مشکلات فراوان به این‌جا رسیده‌اند، طالبان نمی‌توانند با تهدید راه زنان و دختران افغانستان را ببندند.
طالبان برای به رسمیت شناختن‌شان هر راه ممکن را امتحان کردند و زنان مهم‌ترین کارت بازی‌شان برای مشروعیت‌بخشی و بقای حکومت‌شان بود. در شش ماه گذشته کمک‌های زیادی از جامعه جهانی با کارت زنان وارد افغانستان شد و شکم سال‌ها گرسنه طالبان را سیر کرد. حالا هم‌چنان که دیده می‌شود طالبان با نشان دادن کارت زنان به گفتگوهای جهانی می‌روند و یک قدم به مشروعیت‌بخشی نزدیک‌تر می‌شوند.
با این همه طالبان اگر می‌خواهند در افغانستان ماندگار باشند باید با مردم حکومت کنند نه با زور و تهدید، به ویژه این‌که تهدید و بازداشت زنان، سابقه گذشته طالبان را نشان می‌دهد و این باور را که طالبان تغییر نکرده‌اند و هنوز زن‌ستیزانه و متعصبانه رفتار می‌کنند، تقویت می‌کند.
طالبان لازم است که با تحقیق به جامعه و زنان امروز رویکردشان را مشخص کنند، جامعه افغانستان آگاه‌تر و روشن‌فکر‌تر از گذشته است. حالا زن و مرد افغانستان آگاهی کامل نسبت به حقوق‌شان دارند، پس زورگویی طالبان به نفع نیست، بلکه به ضرر این گروه خواهد بود.
