داستان هزاره‌ها “داستان وحشت است “
داکتر سیما سمر: طالبان از قدرت خود برای سرکوب سایر اقوام بخصوص هزاره‌ها استفاده می کنند.
داکتر سیما سمر: طالبان از قدرت خود برای سرکوب سایر اقوام بخصوص هزاره‌ها استفاده می کنند.
پیک‌آفتاب: داکتر سیما سمر رئیس پیشین حقوق بشر افغانستان گفته است که هزاره ها قرن ها مورد آزار و ازیت و کشتار قرار گرفته است و با حاکمیت جدید طالبان، اقوام مختلف بخصوص هزاره ها بیشتر مورد تهدید است. خانم «سمر» در مصاحبه ای با روزنامه اشپیگل گفته است: «من می‌توانم به شما بگویم: پشتونها (طالبان) از قدرت خود، ادعایی برتری خود، به عنوان توجیهی برای سرکوب سایر اقوام استفاده می‌کنند. بخصوص و بیش از همه سرکوب هزاره‌ها.»
حکومت طالبان عواقب ویژه‌ای برای یک گروه داشته است: هزاره‌ها – اقلیت شیعه که قرن‌ها مورد آزار، ستم و کشتار قرار گرفته‌اند. من هم هزاره هستم. من می دانم در مورد چه چیزی صحبت می کنم.
در این ستون می خواهم در مورد قوم هزاره در افغانستان به شما بگویم. آنها بیشتر مسلمانان شیعه هستند و عمدتاً در کوه ها و ساحات مترفع مرکز افغانستان زندگی می کنند. من هم هزاره هستم.
قبل از اینکه بگوییم چرا هزاره ها قرن ها تحت تعقیب، رانده شدن، قتل عام بوده اند و چرا کشتار در زمان طالبان ادامه دارد، باید کمی به عقب برگردم.
افغانستان از زمان استقلال خود در سال 1919 یک کشور از هم پاشیده بوده است. این به دلیل تفاوت های فرقه ای است. اما همچنین به دلیل این واقعیت که گروه‌های قومی متخاصم از جنگی به جنگ دیگر می‌رفتند و قاطعانه متقاعد شده بودند که باید تاوان بی‌عدالتی رنج‌دیده را جبران کنند. با این کار، آنها به ایجاد بی عدالتی های جدید ادامه دادند.
هیچ یک از اقوام در حقیقت اکثریت نیستند. اما پادشاهان پشتون ها به خبرنگاران دربار مأموریت داده اند که در مورد پشتون ها به عنوان بزرگترین و قدرتمندترین گروه قومی بنویسند. برای حفظ این دروغ، صاحبان قدرت همواره از سرشماری پرهیز کرده اند.
در امر این توهم، رئیس جمهور پیشین، اشرف غنی، حتی معرفی تذکره الکترونیکی را به تعویق انداخت. علاوه بر سن، جنسیت و غیره، باید قومیت در آنجا نشان داده می شد. این همان چیزی بود که پس از سرنگونی طالبان در توافقنامه بن در سال 2001، و به نفع همزیستی مسالمت آمیزتر در افغانستان، مورد مذاکره قرار گرفت. غنی نمی خواست آشکار شود که افغانستان واقعا چند قومیتی است.
چه کسی اهمیت می دهد؟ ممکن است اکنون بپرسید. می توانم به شما بگویم: پشتون ها از قدرت و برتری فرضی خود به عنوان توجیهی برای سرکوب سایر اقوام استفاده می کنند. بیش از همه هزاره.
برای حاکمان جدید افغانستان (طالبان) از جمله پشتون ها، مردم هزاره-شیعه درجه دوم هستند، برای آنها “کفار” هستند: از نظر طالبان (کافر) یعنی مردمی که می توان زمین و حقوقش را غارت کرد.
همیشه همینطور بوده است. تاریخ اخیر هزاره ها، تاریخ وحشتناکی است. در قرون گذشته آنها مکررا توسط هزاران و صدها هزار نفر بدرقه، برده و کشته شدند.
در دهه 1990، طالبان بطور سیستماتیک بر هزاره ها فشار آوردند. تهدید به کشتن آنها در صورت عدم گرویدن به اهل سنت. در ولایت قندهار، آنها صدها هزاره از جمله زنان، کودکان و مردان جوان را در مسیر حرکت از قندهار به هزاره جات در بخش مرکزی کشور به قتل رساندند. سپس بسیاری دیگر برای همیشه ناپدید شدند. طالبان خانواده های هزاره را بدون تفکیک جنسیت، سن، غیرنظامیان و نیروهای مسلح قتل عام کردند.
پس از سقوط رژیم طالبان در سال 2001، هزاره ها به تدریج مشارکت سیاسی بیشتری پیدا کردند و تعداد بیشتری از کودکان هزاره به مکتب ها راه یافتند. در برخی مناطق، هزاره ها بیشترین مشارکت را دارند و دانش آموزان بهترین نمرات را در امتحانات ورودی دانشگاه دارند.
اما حقیقت این است: تبعیض علیه این گروه هرگز به طور کامل متوقف نشد، در مساجد، در مدارس، در بیمارستان ها. فقط در ماه می گذشته یک بمب در یک مکتب دخترانه در وسط کابل منفجر شد. بیشتر صنف ها را شاگردان هزاره تشکیل می دادند. 85 دختر کشته شدند.
از زمانی که طالبان دوباره قدرت را به دست گرفتند، آنها از هزاره ها در مناطق مختلف کشور خواسته اند تا خانه های خود را ترک کنند. به عنوان مثال، در ولایت دایکندی، 800 خانواده که صاحب خانه بودند و برای سرسبز و حاصلخیز کردن این منطقه تلاش کردند، ظرف چند روز از خانه های خود بیرون رانده شدند. طالبان مواد منفجره نصب کرده و تعدادی خانه را ویران کردند. بسیاری حتی نمی توانستند شخصی ترین چیزهای خود را با خود ببرند. کلمه عدالت به وضوح در کشور من معنایی ندارد.
سرکوب دیگر گروه‌های مذهبی و قومی تحت سلطه طالبان ادامه خواهد یافت. مصادره ها، محرومیت ها. ترس و بی دفاعی هزاره ها از زمان وحشیگری های بیش از یک قرن پیش، هرگز ترس ما از قدرت دولتی، از پشتون ها را رها نکرده اند. در خاطرات ما حک شده است: ما هزاره ها، ما مردم درجه دوم افغانستان هستیم.
منبع: روزنامه اشپیگل آلمان
برگردان: حیات‌الله حمیدی
