توزیع نابرابر کمک‌های بشردوستانه

ارزیابی خبرگزاری پیک‌آفتاب نشان می‌دهد که کمک‌های بین‌المللی به مردم افغانستان در دوره حاکمیت طالبان، به شکل نابرابر و تبعیض‌آمیز توزیع شده است. به اساس آمارهای وزارت مهاجرین و عودت کنندگان طالبان، از آغاز حاکمیت امارت اسلامی تا پایان سال 2021، بیش از 68 هزار خانواده در افغانستان، از کمک‌های نقدی و غیرنقدی جامعه جهانی برخوردار شده‌اند.

پیک‌آفتاب: ارزیابی‌های خبرگزاری پیک‌آفتاب نشان می‌دهد که از زمان آغاز حاکمیت طالبان در پانزدهم اگست تا پایان سال 2021، ولایت‌های ننگرهار، هلمند و کابل، بیش‌ترین دریافت کمک را به خود اختصاص داده‌اند. اما ولایت‌های غزنی، قندهار، لوگر، هرات و پکتیا تاکنون هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند. در این مدت ولایت‌های پرجمعیت مثل بامیان که اکثر باشندگان آن نیز فقیر هستند، از جمله ولایاتی است که کم‌ترین کمک‌ها را دریافت کرده‌اند.

آمارهای وزارت مهاجرین و عودت کنندگان طالبان نشان می‌دهد که در مجموع 26 هزار و 834 خانواده در سراسر افغانستان کمک‌های نقدی و 41 هزار و 715 خانواده نیز از کمک‌های غیرنقدی مستفید شده‌اند. کمک‌های نقدی صورت گرفته نیز شامل بیش از 101 میلیون افغانی و بیش از 6 میلیون دالر بوده است.

در حالی که ولایت ننگرهار به تنهایی 18.73 درصد کمک‌های نقدی و نزدیک به 14 درصد کمک‌های غیرنقدی را به خود اختصاص داده است، اما ولایت پرجمعیت بامیان، تنها 0.32 درصد کمک نقدی و 1.22 درصد هم کمک غیرنقدی دریافت کرده است. پس از ولایت ننگرهار، کابل 11.53 درصد کمک‌های نقدی و 28.26 درصد کمک‌های غیرنقدی را دریافت کرده است. هم‌چنین ولایت هلمند بیش از 21 درصد از کمک‌های نقدی و 0.33 درصد از کمک‌های غیرنقدی را به خود اختصاص داده است.

به این ترتیب، بالاترین میزان کمک غیرنقدی را کابل دریافت کرده، اما پایین‌ترین آن به ولایات جوزجان و نورستان اختصاص دارد که هیچ کمک غیرنقدی دریافت نکرده‌اند. از سویی هم، هلمند با بیش از 21 درصد و ننگرهار با بیش از 18 درصد دو ولایتی است که بیش‌ترین کمک نقدی را دریافت نموده‌اند، در حالی که ولایات پنجشیر و کنر در دریافت این نوع کمک‌ها سهمی نداشته‌اند.

از سوی دیگر، در ولایت ننگرهار 39 دور کمک توزیع شده که به تنهایی از مجموع دوره‌های توزیع شده در 14 ولایت بیش‌تر است. پس از ننگرهار، کابل با 29 دور بیش‌ترین دوره‌های توزیع کمک را به خود اختصاص داده است. بدخشان، فاریاب و هلمند نیز در جمع ولایاتی قرار دارند که بیش‌ترین کمک‌های نقدی و غیرنقدی به آن‌ها اختصاص داده شده است.

آمارهای ارائه شده از توزیع کمک تحت نظر امارت اسلامی، نشان می‌دهد که این کمک‌ها برخی از تبارها و اقلیت‌های مذهبی را نادیده گرفته و عمدتاً کمک‌ها به ولایاتی که از تبار خاص برخوردار بوده و یا پیرو مذهب خاصی هستند، کمتر اختصاص داده شده و یا اصلاً اختصاص داده نشده است.

شماری از شهروندان از روند توزیع ناعادلانه کمک‌ها انتقاد می‌کنند و می‌گویند که برخی دست‌ها در داخل امارت اسلامی و حتا نهادهای بین‌المللی توزیع کننده کمک‌ها، عمداً از توزیع عادلانه این کمک‌ها جلوگیری می‌کنند.

کمک در تمامی ولایات

پیش از این، مولوی مهدی مجاهد، رئیس استخبارات طالبان در بامیان نیز با انتقاد از روند توزیع کمک‌ها، از نهادهای کمک‌رسان خواسته بود که کمک‌های‌شان را بدون تبعیض برای مردم توزیع نمایند. او تاکید کرده بود که شهروندان در مناطق مرکزی، از جمله فقیرترین مردمان کشور است، اما کم‌تر به آنان کمک صورت می‌گیرد.

مولوی مهدی هم‌چنین از تاجران و هم‌وطنان مقیم خارج خواسته بود که پیش از رسیدن برف به مردم فقیر مناطق مرکزی کمک نمایند. او گفته بود که بر اساس مطالعات نهادهای ملی و بین‌المللی، مردم مناطق مرکزی بیش‌تر از دیگر شهروندان فقیر و بی‌بضاعت هستند.

پیش از این نیز، داگلاس گریندل، نویسنده امریکایی در مقاله‌ای که در روزنامه «بوستون هرالد» به نشر رسانده است، گفته که طالبان عمداً رقبای قومی مانند هزاره‌ها را گرسنه می‌کشند و به آن‌ها اجازه تجارت در بازارهای ولایت بامیان را نمی‌دهند.

طالبان قصداً هزاره‌ها را گرسنه می‌کُشند

طالبان هم‌چنین متهم هستند که از آغاز تسلط‌شان بر افغانستان، هزاره‌ها و ازبیک‌ها را وادار به کوچ‌اجباری از مناطق‌شان می‌کنند.

البته آمارهای جمع‌آوری شده در این گزارش، تنها شامل آمارهایی است که تحت نظارت امارت اسلامی صورت گرفته است. این گزارش کمک‌های خارج از نظارت طالبان را شامل نمی‌شود.

قابل ذکر است که کمک‌های غیرنقدی شامل البسه زمستانی، وسایل آشپزخانه و مواد ارتزاقی می‌باشد.

“The English version of “Unequal distribution of humanitarian aid” report.