بر باور بسیاری از زبان‌شناسان و مفسران ادبی، ما از کلمات و متن در دستگاه زبانی خود در کلیت دو نوع معنا استخراج می‌کنیم و یا بهتر است بگوییم دو نوع مفهوم دریافت می‌کنیم. یکی معانی واژگانی “فرهنگ لغات” که در دستگاه زبانی ما از قبل وجود می‌داشته باشد و با تکامل بشر هم‌گام در خلق معنا بر اساس تعاملات و ارتباطات روزانه، قراردادها، باورهای ذهنی و پشتوانه تاریخی و نشانه‌های فرهنگی بشر شکل و بست یافته است و دوم اثرگذاری و معنامندی خود زبان به مثابه یک سیستم “نظامند ارزشی” و ماهیت زبان است.