شهروندانی که در افغانستان بخاطر کمبود دارو میمیرند
فروپاشی سیستم مراقبتهای صحی و درمان در افغانستان به ویژه برای زنان مضر است و این کشور در چنگال یکی از بدترین بحرانهای بشری در جهان قرار دارد که هر دم از مردم قربانی میگیرد.
فروپاشی سیستم مراقبتهای صحی و درمان در افغانستان به ویژه برای زنان مضر است و این کشور در چنگال یکی از بدترین بحرانهای بشری در جهان قرار دارد که هر دم از مردم قربانی میگیرد.
پیکآفتاب: دیدهبان حقوق بشر با نشر مقالهای به قلم فرشته عباسی نوشته است که افغانستان در چنگال یکی از بدترین بحرانهای بشری قرار دارد، طوریکه بیش از 24.4 میلیون نفر در سال 2022 به کمکهای بهداشتی بشردوستانه نیاز دارند که تقریباً دو سوم جمعیت این کشور را تشکیل میدهد.
در بخشی از این گزارش چنین آمده است: “مادر را دفن کردیم. میتوانی باور کنی؟ او هنوز خیلی جوان بود و وقت مردناش نبود. من نمیتوانم جای او را برای خواهر و برادر کوچکترم پُر نمایم”.
نویسنده در بخش دیگر مقاله به نقل از سیما مینگارد: “این سخنان دردناک دختر کاکای 17 سالهام سیما است که چند ساعت قبل از صحبت ما، مادرش را از دست داده بود. سیما میگوید که خاله من فقط 40 سال عمر داشت. او در ولایت غزنی، در جنوبشرق افغانستان زندگی میکرد. او از اثر خونریزی رحم ناشی از عفونت درگذشت. داکتران شفاخانه ولایتی غزنی به او گفتند که دوا یا امکانات لازم برای درمان او را در اختیار ندارند و او باید به کابل یا خارج از کشور انتقال یابد و او نتوانست و درگذشت”.
مقاله در بخش دیگری میافزاید، گل احمد که در ولایت غور زندگی میکند و هفته گذشته پسر 5 سالهاش در اثر اسهال درگذشت، داستان مشابه سیما دارد. گل احمد گفته است: “داکتران گفتند که دوایشان تمام شده و من باید پسرم را به یک کلینیک بزرگتر انتقال دهم. من پولی نداشتم که پسرم را به کلینیک دیگری ببرم و پسرم فوت کرد”.
در بخش دیگر مقاله به نقل از سازمان جهانی صحت (WHO) نوشته شده است که اوایل سال جاری، این سازمان هشدار داد که سیستم صحی افغانستان در آستانه سقوط است. بحران بانکی افغانستان و از دست دادن بودجه باعث شده است که اکثر کارکنان مراقبتهای صحی ماهها حقوق دریافت نکنند و کلینیکها و شفاخانهها به شدت با کمبود پرسونل، دوا و لوازم ضروری بهداشتی مواجهاند.
نویسنده در جای دیگر این مقاله میگوید که افغانستان با شیوع چندین بیماری از جمله کووید-19، سرخکان، اسهال و همچنین سوءتغذیه حاد مواجه است. از آنجایی که بسیاری از افغانستانیها در فقر عمیقتر به سر میبرند، خطوط خارج از مراکز مراقبتهای صحی در حال افزایش است.
نویسنده به نقل از یک کارمند صحی در بامیان چنین مینویسد: “مردم به کلینیکهای ما میآیند، کودکان دچار سوءتغذیهشان را میآورند و ما دوای کافی نداریم که برایشان تجویز کنیم و هر هفته شاهد مرگ 3 یا 4 کودک در نتیجه سوءتغذیه هستم، مرگی که قابل پیشگیری است”.
این در حالی مطرح میشود که بحران سوءتغذیه، کودکان افغانستان را فرا گرفته است، کودکان کوچکترین افراد جامعه هستند که بیشترین آسیب را میبینند و برای زنده ماندن در تلاشاند. سوءتغذیه جان کودکان افغانستان را به خطر انداخته و فقر و گرسنگی کودکان کشور را در آستانه یک فاجعه انسانی شدید قرار داده است.