مستند یک پسر بامیانی برنده جایزه بفتا، مهمترین جشنواره فیلم بریتانیا شد
مستند "کودکی من، کشور من"، کار مشترک دو کارگردان افغانستانی و بریتانیایی برنده جایزه بفتا، مهمترین جشنواره فیلم بریتانیا شد.
مستند “کودکی من، کشور من”، کار مشترک دو کارگردان افغانستانی و بریتانیایی برنده جایزه بفتا، مهمترین جشنواره فیلم بریتانیا شد.
پیکآفتاب: در این مستند “شعیب شریفی” و “فیل گرباسکای” زندگی “میرحسین” را در طول 20 سال، از کودکی تا بزرگسالی ثبت و روایت کرده اند.
“کودکی من، کشور من”، مستندی است که 20 سال زندگی یک پسر بچهای افغانستانی را به تصویر کشیده است. میرحسین چهره اصلی این مستند است که در آغاز فیلم کودک 7 سن دارد. او در پایان فیلم 27 ساله و صاحب دو فرزند شده است. این فیلم در اصل روایت فراز و فرودی زندگی یک نسل در افغانستان پس از ورود ناتو به این کشور است. فیل گرباسکای، کارگردان انگلیسی در همکاری با شعیب شریفی فلمساز و خبرنگار افغانستانی این مستند را ساخته اند.
سازندگان این مستند میگویند که با میرحسین 8 ساله در بامیان آشنا شدند که با خانوادهاش در یکی از غارهای بامیان زندگی میکرد. آنها دو دهه از زندگی میرحسین را به تصویر کشیده اند که روایتی از فقر، ویرانی، آرزوها و پیشرفت او و هموطنانش را نشان میدهد.
زندگی میرحسین پس از هجوم امریکا به افغانستان در سال 2001 متحول شد. او درس خواند، ازدواج کرد و فیلمبردار بخش خبر شد که حالا با بازگشت مجدد طالبان شغل خود را از دست داده است.
به نقل از هالیوود ریپورترز، میرحسین که حالا 27 سن دارد، در پایان این مستند میگوید: “من به علت جنگ و طالبان هیچگاه احساس شادی در زندگی خود نداشتهام. طالبان لذت زندگی را از مردم افغانستان گرفته و به جای آن افراط گرایی، خشونت، قشریگری و جهل را ترویج کرده اند”. با این حال، او امیدوار است که “آینده بهتری در انتظار شهروندان افغانستان باشد”.
گرباسکای پس از دریافت جایزهاش از دست اندرکاران دنیای فیلم خواست که افغانستان را فراموش نکنند و قصههای آن را به روی پرده سینما و تلویزیون نمایش دهند. او از بیعلاقگی سازندگان فیلم به موضوع افغانستان انتقاد کرده گفت که افغانستان سوژههای ناب و روایتهای بیان نشده برای سینما و فیلم دارد.
پیش از این مستند کوتاه “سه آهنگ برای بینظیر” ساخته مشترک یک فیلمساز افغانستانی و همسر امریکاییاش، نامزد جایزه اسکار شده بود. این مستند داستان دو دلباخته هلمندی به نام “شایسته” و “بینظیر” را در یکی از کمپهای بیجاشدگان داخلی در افغانستان به تصویر میکشید.